School en wijk smeden samen de brug naar het VO

Mariken is directeur van de Monchyschool in de Arnhemse wijk Malburgen. Een wijk die gemêleerd, gezellig en levendig is, maar die ook de nodige problemen kent. Kinderen die er opgroeien, ervaren niet vanzelfsprekend een stevig fundament. Dat gegeven sterkt Mariken en haar team in hun drive om te bouwen aan een netwerk om de leerlingen heen. Dat netwerk ondersteunt hen waar ze dat nodig hebben en het overstijgt de school. Verschillende partners uit de wijk werken daarin samen en geven op een praktische manier vorm aan de zorg voor leerlingen. It takes a village to raise a child!

Veilige basis om terug te keren
In de bovenbouw is er veel aandacht voor een soepele overgang naar het VO. Met huiswerkbegeleiding op vrijdagmiddag voor groep 7 en 8, themabijeenkomsten voor groep 8 en een jongerenwerker die op school aanwezig is. Mariken Goris: ‘De huiswerkbegeleiding organiseren we samen met welzijnsorganisatie Rijnstad. Wij leveren het materiaal, tablets bijvoorbeeld, en Rijnstad regelt stagiaires vanuit de opleiding Social Work om onze leerlingen te begeleiden. We kozen bewust voor begeleiding op een plek buiten school; de leerlingen gaan hiervoor naar het nabijgelegen buurtcentrum. We continueren de begeleiding in het eerste jaar van het voorgezet onderwijs. Voor de exacte vakken hebben we speciaal een docent wis- en natuurkunde ingeschakeld. De buitenschoolse plek geeft leerlingen een veilige basis om op terug te vallen en is tegelijk ook gewoon cool om heen te gaan.’

De themabijeenkomsten voor groep 8 verzorgt een stichting uit de wijk: Empowering Nisa. Deze stichting biedt kinderen en jongeren uit de wijk een plek voor huiswerkbegeleiding, organiseert workshops, maar biedt ook een luisterend oor en een kop thee aan wie dat kan gebruiken. De thema’s van de bijeenkomsten voor de Monchyschool zijn bijvoorbeeld plannen, leren om te leren, de werking van roosters en samenwerken. ‘We zijn er echt voor onze leerlingen’, betoogt Mariken Goris. ‘We willen zodanige omstandigheden creëren dat kinderen kunnen floreren. Ervoor zorgen dat het niveau dat ze in zich hebben eruit kan komen. De overgang naar het VO is een kwetsbare aangelegenheid. Je wilt dat de kinderen hun opgebouwde kracht kunnen vasthouden en verder gaan ontwikkelen. Niet dat ze in het diepe gegooid worden, watertrappelend boven moeten zien te blijven en daar al hun energie aan verspillen. Juist daarom slaan we die brug naar het eerste jaar VO en zorgen we dat ze ook dan nog op ons kunnen terugvallen voor onder meer de vertrouwde huiswerkbegeleiding.’

Overal gezien
De jongerenwerker die twee dagen per week in school aanwezig is, komt ook vanuit de wijk. Hij is van AM Support, een club opgezet door twee voormalige topsporters die kinderen uit de wijk helpen om vanuit een goede, constructieve houding en via positief gedrag hun doelen te bereiken. ‘Deze jongerenwerker is niet alleen een rolmodel, maar hij is ook een soort vertrouwenspersoon voor leerlingen. Hij loopt mee met bepaalde activiteiten, sport met kinderen en is buiten in de pauzes. Op die manier kan hij heel adequaat en op een natuurlijke wijze ingrijpen. Zo laat hij kinderen on the spot nadenken over de impact die hun houding heeft en laat hen op een eenvoudige manier reflecteren op de keuzes die ze maken. Bereik je daarmee jouw doel? Hij geeft waardevolle bagage mee voor in de rugzak naar het VO. Maar hij signaleert ook dat iemand even niet lekker in zijn of haar vel zit en kan daar heel goed op inspelen. Bovendien woont hij in de wijk en lopen ze hem ook tegen het lijf buiten school. Die herkenning is belangrijk voor kinderen. Ze voelen zich letterlijk gezien.’

Goud
Binnen het netwerk dat school samen met wijkpartners heeft opgebouwd, ervaren de leerlingen vertrouwen. Vertrouwen in hun kunnen, maar ook in de mensen om hen heen. Mariken ziet de positieve effecten daarvan iedere dag. ‘Dat vertrouwen, maar ook het respect, de zorgvuldigheid; het werkt twee kanten op. Ze erváren het, maar ze dragen het vervolgens zelf ook uit. We zien dat leerlingen heel graag willen leren. Ze willen niet rondhangen, ze vragen juist om meer verrijking, willen steeds verder groeien. De huiswerkbegeleiding op vrijdagmiddag is vrijwillig en iedereen gaat elke week. Ze zouden liefst twee of drie keer per week willen, maar dat kunnen we (nog) niet bieden. Op dit moment zijn we anderhalf jaar bezig. Het is nog te pril voor grote conclusies. Hoewel er al wel brugklasleerlingen zijn die niet van onze school komen, maar die ook heel graag naar de begeleidingsmiddagen zouden gaan. Wat we tot nu bereikt hebben, is dat onze kinderen beter toegerust naar de het voortgezet gaan en dan nog een jaar op onze ondersteuning kunnen bogen. De financiering voor deze soepele overgang is nog niet structureel, maar daar maken we ons uiteraard wel hard voor. Pas als we dat voor elkaar hebben, kunnen we nadenken over uitbreiding van het programma. Ik ben trots op wat er nu staat. Als ik zie dat een leerling een moeilijke dag heeft en weer een brede lach krijg door een veelzeggende boks met de jongerenwerker… dan is dat goud.’