Chaimae Fadis vertelt hoe je jongeren bereikt
JOGG zet zich in voor een gezonde leefomgeving en leefstijl voor jongeren in Nederland. Dit jaar organiseert JOGG 3 online bijeenkomsten met de titel ‘In de buurt van jongeren’. Chaimae Fadis, werkzaam bij de Gelijke Kansen Alliantie, voormalig voorzitter van Young010 en recent genoemd in Elsevier Weekblads talentenlijst 30 onder 30, mocht vertellen wat er nodig is om jongeren te bereiken en te boeien. Lees hieronder haar speech:
Beste mensen,
Ieder kind en iedere jongere in de hele wereld en dus ook in Nederland is blessed met een set aan talenten. Maar de omgeving waarin iemand opgroeit, bepaalt de mate waarop je je talenten ontdekt en verder kunt brengen. Heb je mensen in jouw omgeving die JOU zien? Iemand die in jou gelooft? Of niet? Het begint al op de allerjongste leeftijd. Ouders hebben de rol om de ontwikkeling van kinderen vorm te geven. Maar wat als je ouders er niet zijn? Of als ze er wel fysiek zijn, maar te veel aan hun hoofd hebben en daardoor er eigenlijk niet zijn? Of misschien wel willen helpen bij de ontwikkeling van hun kinderen, maar zelf niet weten hoe? Dan moeten wij met elkaar als samenleving deze kinderen en jongeren helpen bij hun ontwikkeling! Maar de vraag is vooral: hoe doen we dat zo effectief en efficiënt mogelijk?
Talentontwikkeling gaat over het verbreden van de horizon; nieuwe dingen ontdekken, andere mensen ontmoeten, nieuwe kennis vergaren en andere overtuigingen horen. Op plekken komen en andere dingen waarnemen. Eigenlijk is je horizon verbreden: kennismaken met de samenleving en wat deze te bieden heeft.
Een route om dit te doen is via sport. De sportverenigingen in Nederland hebben zoveel mooie dingen te bieden. Denk aan de vele ontmoetingen die er plaatsvinden, maar ook alle softskills die je er kunt ontwikkelen. Maar de kunst is om deze verenigingen toegankelijker te maken, want niet iedereen vindt zijn of haar weg naar al het mooie aanbod. Het devies moet zijn: als Mozes niet naar de berg komt, komt de berg wel naar Mozes!
Daarom is mijn oproep: als je kinderen en jongeren wilt vinden, binden en boeien dan moet je naar de enige plek waar ze er fysiek aanwezig zijn en dat is SCHOOL. Ga dicht bij ze staan, faciliteer challenges, sporttoernooien en ben zichtbaar. Laat ze kennis maken met dingen die ze niet kennen, nooit doen en faciliteer hen daarin. Het ligt meestal niet aan de will van kinderen en jongeren, maar het is het ontbreken van de skill om zelf dingen op te zoeken en te vinden.
Belangrijk om hierbij uit te gaan van klein doen, want het grootste verschil wordt gemaakt door die ene man of vrouw die in staat is om slimme verbindingen te leggen. Niet hele grote of dure projecten, maar faciliteer personen die als echte verschilmakers vanuit een intrinsieke motivatie aan de slag zijn of willen. En neem kinderen en jongeren serieus. Jonge mensen zijn niet gek: van een professional verwachten zij een professionele houding. Daar hoort ook taal bij, dus maak niet de fout om straattaal te gaan gebruiken. Dus geen fissa, geen fitgirl, geen scorro of osso, maar gewoon ABN. Natuurlijk mag je de moeite nemen om zaken beter over te brengen, maar niet via straattaal.
De inzet van rolmodellen kan daarbij heel nuttig zijn, maar let op: we moeten scherp zijn op wie of wat een rolmodel is! Rolmodellen zijn niet de mensen met het grootste bereik of de duizelingwekkendste cijfers op social media of mensen met de grootste mond. Rolmodellen zijn mensen die in hun dagelijks bestaan het goede voorbeeld geven, nabij zijn en wat ze doen uit overtuiging doen en niet omdat ze daarvoor betaald krijgen. Mensen die niet gaan voor de fame maar voor een betere samenleving. Want zeg nou eens eerlijk… Hoe vaak hebben wij niet voorbeelden gezien van rappers, sporters en andere bekendheden die het een roepen en het andere doen? Daarom moeten we onze definitie van rolmodel scherpstellen.
Ik vond het bijzonder eervol om voorzitter van Young010 te zijn geweest. Een zeer belangrijke, maar moeilijke verantwoordelijkheid, want de stem van jongeren vertegenwoordigen is niet makkelijk. Het is een opdracht die vraagt om je echt te verdiepen in jongeren en dat wat hen bezighoudt. Ik zocht jongeren op, was bang om anders ook onderdeel te worden van het systeem en dan mijn meerwaarde te verliezen. Het is dus belangrijker dat we niet alleen focussen op vertegenwoordiging, maar dat we de echte jongeren blijven spreken.
Tot slot een laatste oproep: kinderen en jongeren die opgroeien in armoede zijn niet arm of zielig. Ze zijn talentvol, alleen ervaren zij barrières om erachter te komen. Ze hoeven dus ook niet gered te worden en hebben ook geen behoefte aan charity. Ze hebben oprechte ondersteuning nodig in het ontdekken van hun talenten en de wereld.
Dit geldt ook voor keuzes die mensen maken. Veroordeel deze niet en kom niet vertellen hoe het moet. Maar bied concrete hulp! De meeste keuzes die mensen in armoede maken, zijn bij gebrek aan alternatieven. Dus aanspreken heeft geen zin, maar ondersteunen des temeer. Want als er te kiezen valt, kun je mensen aanspreken. Maar als er weinig of bijna geen geld is, moet je wel goedkope dingen kopen en dat is meestal niet de gezonde keuze. Mensen willen wel gezond leven, maar het is niet mogelijk. Vaak is de keuze sneller gemaakt om een zak chips open te trekken dan een fruitsalade. Het is geen kwestie van niet willen, maar niet kunnen.
