Nieuws uit de regio: Marlou Jenneskens

Weblogbericht | 09-02-2022 | Gastblog

Ik kan het me nog levendig herinneren: mijn allereerste dag op de middelbare school. Hoe spannend ik het vond. Van de fietstocht in de vroege ochtend tot het kennismaken met mijn nieuwe klas, de leraren en een heel nieuw gebouw én onderwijssysteem, overweldigend. En dan kreeg ik onderweg alles mee: van gesmeerde boterhammetjes tot hulp bij mijn huiswerk.

Was de stap van basis- naar middelbare school voor mij al spannend, is hij dat eens te meer voor al die leerlingen die niet vanzelfsprekend alles meekrijgen onderweg. Van een bijgesteld schooladvies tot de keuze van school en niveau tot een zachte landing met hulp bij het plannen of het maken van huiswerk. Er zijn heel veel momenten waarop verschillen kunnen groeien en talent ongezien blijft. En dat is precies waarom ik in april zelf de oversteek maakte en regiocoördinator werd bij de Gelijke Kansen Alliantie: om iedereen die een verschil kan maken, bij elkaar te verzamelen en samen iets aan te doen aan kansenongelijkheid.

Regiocoördinator
Als ieder mens een bakje talent, tijd en vaardigheden heeft, is kansengelijkheid het vraagstuk waar ik het mijne volle bak voor wil inzetten. Na vier jaar bij de provincie en twee jaar als strateeg bij een communicatiebureau, heb ik nu wederom de allermooiste baan die bestaat en maak ik continu de oversteek: van mijn woonplaats Maastricht naar Den Haag, tussen gemeenten en scholen en van ‘de regio’ naar ‘het departement’. Zo ondersteun ik gemeenten met kennis en lokale data bij het vergroten van inzicht in het vraagstuk, scholen met agenda’s en middelen om meer of anders te doen en het ministerie met alle inzichten die ik daarbij opdoe in de praktijk.

Groter denken, kleiner doen
De verhalen van schoolleiders, leraren, intern begeleiders, school- of kindcoaches, jongerenwerk en al die andere verschilmakers maken elke dag opnieuw indruk op me. Ze laten zien hoe groot verschillen in Nederland nog altijd zijn en tegelijkertijd hoeveel wat er op al die scholen en in al die wijken al wordt gedaan om ze niet te laten groeien maar alle talenten ten volle te ontwikkelen. Hoe groot de optelsom van uitdagingen ook is: we beginnen niet op nul. Er gebeurt, met beperkte (vaak incidentele) middelen al ontzettend veel. Aan mij de taak om tussen al die scholen en gemeenten die met of van elkaar kunnen leren de verbinding te maken, zoals bijvoorbeeld in deze blog.

Soepele overgangen
De overgang van basis- naar middelbare school is bij het bevorderen van kansengelijkheid een belangrijk moment. Verschillen in kansen kunnen er groeien maar de overgang kan ook soepeler worden gemaakt. Met extra begeleiding voor leerlingen voor wie de stap groter is omdat er thuis minder ondersteuning is, of bijvoorbeeld de plan-klas op het Kwadrant in Weert, waar leerlingen hulp krijgen bij het plannen van huiswerk. Eén van de resultaten van de afgelopen maanden waar ik trots op ben als regiocoördinator, is de GKA-agenda van gemeente Heerlen, Landgraaf, Kerkrade en Brunssum, die samenwerken om kwetsbare leerlingen bij die oversteek beter te begeleiden. Een ander mooi voorbeeld uit ‘mijn’ gemeenten is het PO/VO-netwerk in Nijmegen, waarin scholen samenwerken om kinderen met een goedgevuld koffer ‘de Waalbrug over te laten gaan’.

Gelijk oversteken?
Op 9 maart ben ik terug in de aula waar ik mijn eerste schooldag naar onderweg ging. De Gelijke Kansen Alliantie organiseert dan, samen met de Onderwijswerkplaats en Educatieve Agenda Limburg, een inhoudelijke bijeenkomst voor leraren en andere verschilmakers over gelijke kansen en soepele overgangen. Precies op die oversteek kunnen we namelijk, met aandacht voor van waar een leerling thuis vertrekt en ondersteuning bij wat onderweg wellicht mist, samen namelijk een belangrijk verschil maken. Met hoge verwachtingen, waar keynotespreker Abbie Chalgoum over zal vertellen, en kleine aanpassingen in het hier en nu, met verschillende mooie voorbeelden én workshops.

Kom je ook? Meld je dan hier aan. Ik zie je graag op het Dendron óf online. Hoewel ik meestal niet meer van de fiets val kun je me nog altijd herkennen aan een veel te grote bruine tas. ; )