Gelijke kansen gaat over ongelijke kansen

Weblogbericht | 05-07-2021 | Yvon Prince

Er was bij meerdere ouders vooraf wat onzekerheid of dat wel goed zou gaan: een onbekende omgeving met onbekende kinderen. Het mooie was dat de kinderen daar geen moeite mee hadden, na een paar minuten gingen ze aan de slag, vormden ze groepen en werden sociale scheidslijnen zonder problemen overschreden. De verschillen tussen de kinderen waren natuurlijk niet verdwenen. Wel deden ze allemaal actief en betrokken mee. Kinderen waren nieuwsgierig naar elkaar en hadden geen last van vooroordelen, die in de wereld van de volwassen er regelmatig wel zijn. Ook in de pauzes trokken ze met elkaar op.

De meeste ouders stonden al vroeg op het schoolplein om hun kinderen weer mee naar huis te nemen; voor de kinderen hadden we best langer kunnen doorgaan!

Los van de inhoudelijke opbrengsten viel mij vooral op dat iets ‘normaals’ – kinderen die elkaar ontmoeten– eigenlijk iets ‘aparts’ bleek te zijn. Ook al wist ik dat in ons land veel zichtbare en ook onzichtbare segregatie bestaat, werd ik er toch door geraakt. Kinderen ontmoeten niet makkelijk kinderen met andere achtergronden. Ook al wonen er in meerdere wijken kinderen van verschillende afkomst (sociaaleconomisch, cultureel, afkomst en dergelijke) bij elkaar, maar bij keuze van basis- en vervolgonderwijs treden er verschillen op. Hoeveel hoogopgeleide ouders (ongeacht hun ‘kleur’) kiezen ervoor om hun kind aan te melden op een school met kinderen uit andere sociale groepen?  Hoeveel ouders uit migrantengezinnen melden hun kinderen aan bij een wat heet ‘een witte school’ of hoe die ook, eufemistisch of niet in de volksmond aangeduid worden? Hoe groot is de kans dat kinderen andere kinderen met uiteenlopende achtergronden ontmoeten bij hun verdere ontwikkeling? Die kans is er, zeker! Maar zouden we niet veel meer moeten inzetten op die ontmoeting?

Ik weet niet of daardoor meer kansen komen voor kinderen die nu minder kansen hebben. In ieder geval worden dan, nu veelal nog onzichtbare lijnen overschreden. Kinderen hebben meer kans andere perspectieven mee dan die uit eigen kring zich eigen te maken. Ik denk dat schoolbesturen meer zouden moeten inzetten op ontmoetingen tussen scholen, ongeacht of deze van de eigen of van een andere stichting zijn. Dat kan bijvoorbeeld via sportontmoetingen, onderwijsprojecten, culturele activiteiten of kinderconferenties over zaken die kinderen bezighouden. Segregatie tegenwicht bieden door kinderen samen te brengen en hun inlevingsvermogen te vergroten, nieuwsgierig te zijn naar verschillen en overeenkomsten. Hoe mooi zou het zijn, ouders hierbij te betrekken en hun de kans te bieden eigen vooroordelen onder de loep te nemen?

Nu ik dit zo schrijf, weet ik weer dat ‘gelijke kansen’ eigenlijk over ‘ongelijke kansen’ zou moeten gaan! Meer kansen voor kinderen die deze nu niet hebben.

Niet om andere kinderen hun mogelijkheden af te pakken of te misgunnen, maar echt toe te komen aan wat we willen: gelijke kansen om je talenten te ontwikkelen en te ontdekken wat je mogelijkheden en ook je onmogelijkheden zijn.

Beweringen en meningen geuit deze in blog zijn de persoonlijke mening van de gastschrijver. Deze weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van de Gelijke Kansen Alliantie, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, dan wel bedrijven en organisaties die expliciet vermeld staan in de gepubliceerde blogs & teksten.

De inhoud van deze blog dient uitsluitend informatie- en inspiratiedoeleinden. Aan de in deze blog aangeboden informatie kan dan ook op geen enkele manier rechten worden ontleend.